01-02-2025: Debuut in Duitsland door drummer Jaimy Quite
Ik zat al enkele jaren met Stan in de Dan Stennis Band waarmee we 80s rockclassics spelen toen hij me begin zomervakantie 2022 belde met de vraag of ik er over wilde nadenken om de drummer van Highway Chile te worden. Het was toen ergens half juli. Er stond nog een aantal optredens gepland waarvan de eerste op 26 augustus op het Trveheim festival bij München. Ik geloof dat ik onmiddellijk ja heb geroepen. Highway Chile? Maar natuurlijk wilde ik dat!
In de jaren tachtig draaiden wij hun platen en hebben voor hun podium gestaan. Zij, Helloïse, Vandeberg en verder over de grens Hendrix, The Who, Purple, Zeppelin, Lizzy, Whitesnake. Dat was precies wat wij wilden spelen. Wij waren net begonnen en zij waren in onze ogen al groot en goed en nu zou ik daar zelf in belanden.
Ik heb onmiddellijk mijn vakantieplannen gecancelled en terwijl iedereen lag te bakken op het strand heb ik mezelf opgesloten in mijn studio in Middelburg met het te bestuderen materiaal. Ik had een week of 5 voor de eerste gig. Wat een klus! Oude Highway Chile nummers, nieuwe, nummers van Helloïse. Allemaal voorzien van geweldig en indrukwekkend drumwerk van Ernst. Of zoals de Sheriff tegen me zei: grote schoenen om te vullen.
Na precies één repetitie was het zover. De eerste show. Helemaal geen druk hoor. De build over was kort en hectisch. Ik ben linkshandig en ik moest hun drumkit gebruiken, dus ik moest die hele set verbouwen. Ik was het laatste bekken aan het rechthangen toe ik Martin in de verte het intro van Highway Chile’s coming to get ya hoorde inzetten. Ik moet op dat intro invallen. Ik had net genoeg tijd om een paar stokken te grijpen en de openingsfill te plaatsen. Die zat er op en we waren onderweg. Daarna leek de tijd zich te vertragen en had ik alle tijd om de noten te plaatsen. Het was een merkwaardige gewaarwording. Vijf weken werk vielen op hun plek. Ik heb het geheel afgeleverd alsof er geen morgen bestond. Toen ik van het podium kwam kreeg ik een dikke hug en complimenten van Ben en wist ik dat het goed zat. Ondertussen zijn we tien shows verder en is de nieuwe plaat opgenomen. Ik zie er naar uit om de podia weer te bestormen met deze geweldige groep. Helemaal te gek dat ik deel uit mag maken van deze Rat Race!
———————————————————————————————————————————————————-
O1-1-2025: Over het Nieuwe Album “Rat Race” door Ben Blaauw.
En daar is-ie. Het eerste nummer van het nieuwe Highway Chile album Rat Race.
Het album wordt gereleased op 28 maart op vinyl, CD en streams bi No Dust Records. De presentatie is op 5 april in de Poppodium Boerderij in Zoetermeer. De voorverkoop is gestart.
Rat Race is een concept-album. Muzikaal grijpt het terug naar de oude hardrock van de jaren ’80, met veel ruimte voor de melodieuze zanglijnen van Stan Verbraak, die alleen maar beter is geworden met de jaren. Acht nummers, zodat het lekker op vinyl past en je op groot formaat van het prachtige artwork van Bryan Ketelaars kunt genieten terwijl het groene vinyl ligt te spinnen.
De teksten volgen ook een patroon. Nadat we flink worstelden om zinnige teksten te schrijven zoals we dat vroeger deden kwam ik op het lumineuze idee om het meer te zoeken in zaken die ons nu bezig houden, nu we verder in het leven staan. En daarna kwamen de lyrics er in een hoog tempo uit.
RAT RACE over het jagen en jachten waar we ons allemaal toe laten verleiden, terwijl een beetje rustig aan toch ook wel eens fijn zou wezen.
WE’RE GOOD over vriendschappen die in de loop der tijd geklapt of verwaterd zijn.
NO REASON LEFT TO STAY over alle mensen die wegvallen uit ons leven en dat je één ding zeker weet.
WASTED YEARS over beslissingen die je hebt gemaakt om dingen niet te doen en risico’s niet te nemen waar je nu spijt van hebt.
THE ENEMY WITHIN over de al dan niet terechte zorgen en angsten die je altijd en overal achtervolgen.
A SONG WE ALL CAN SING over de polarisatie en over hoe we allemaal steeds meer in onze eigen werkelijkheid leven.
ROCKING CHAIR ROCK over de muziek die onveranderlijk je leven en liefde blijft.
ROCK N ROLL FANTASY (Stan) over blijven dromen en geloven in jezelf en de muziek die ons gevormd heeft.
De nummers worden aan elkaar verbonden door soundscapes om de thema’s nog eens dunnetjes te benadrukken. De paniek aan het einde van “Rat Race” gaat zachtjes over in een herinnering aan vroeger om “We’re Good” in te luiden en dat gaat zo door. Maar nu eerst genieten van “Rat Race” Play it loud, Rock ’n roll is better than music!!!